- ท่ามกลางการระบาดใหญ่ทั่วโลกที่เลวร้ายซึ่งได้รับการตอบโต้ทางการเงินและการคลังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน อำนาจติดอาวุธนิวเคลียร์ที่กำลังเสื่อมโทรมพยายามที่จะผงาดขึ้นครั้งสุดท้ายโดยการบุกรุกเพื่อนบ้าน
- ตัวชี้วัดหลักที่นักลงทุนควรดูในตอนนั้นคือ อัตราการมีส่วนร่วมของกำลังแรงงานในสหรัฐฯ ซึ่งเพิ่มขึ้นแต่กลับไม่มากพอ
เมื่อนักลงทุนเริ่มตั้งราคาในภาวะถดถอยที่เกิดจากเฟด มีมุมมองที่ขัดแย้งกันว่าตลาดสามารถหลีกเลี่ยงนโยบายการเงินที่กลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่จะทำลายหลังอูฐได้หรือไม่
ในบทความของลอว์เรนซ์ ซัมเมอร์ส อดีตรัฐมนตรีกระทรวงการคลังสหรัฐฯ และ เคนเนดี้ อเล็กซ์ โดแมช อดีตนักวิจัยของฮาร์วาร์ด ทั้งคู่ชี้ให้เห็นว่าตั้งแต่ปี 1955 มีอย่างน้อย 8 กรณีที่อัตราเงินเฟ้อของค่าจ้างสูงกว่า 5% และการว่างงานต่ำกว่า 4% (เช่นตอนนี้) และใน 8 กรณีทั้งหมด ภาวะถดถอยจะตามมาภายในสองปี
แต่ประวัติศาสตร์ไม่ใช่พรหมลิขิต และเช่นเดียวกับที่โลกสามารถหลีกเลี่ยงความขัดแย้งระดับโลกมาเกือบแปดทศวรรษหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง มีการเปลี่ยนแปลงที่ครั้งนี้แตกต่างออกไปจริงๆ
ก่อนอื่น ก็ต้องเริ่มจากการที่ต้องยอมรับว่า ขณะนี้เป็นช่วงเวลาที่ผิดปกติในประวัติศาสตร์ ที่ไม่มีเหตุเปรียบเทียบที่คล้ายคลึงกันได้
ท่ามกลางการระบาดใหญ่ทั่วโลกที่เลวร้ายซึ่งได้รับการตอบโต้ทางการเงินและการคลังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน อำนาจติดอาวุธนิวเคลียร์ที่กำลังเสื่อมโทรมพยายามที่จะผงาดขึ้นครั้งสุดท้ายโดยการบุกรุกเพื่อนบ้าน
ปัญหาด้านซัพพลายเชนจำนวนมากที่เกิดจากการระบาดใหญ่นั้นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แม้ว่าปัญหาใหม่จากการรุกรานยูเครนของรัสเซียจะทำให้สิ่งต่างๆ แย่ลง
ยิ่งไปกว่านั้น แนวโน้มทวีความรุนแรงมากขึ้น เมื่อจีนใช้มาตรการล็อคดาวน์สกัดการระบาดของไวรัสโควิด ท่ามกลางการเจริญเติบโตของประเทศที่ชะลอตัวลง รวมถึงหลักฐานยืนยันที่เห็นได้ชัดจากห่วงโซ่อุปทานที่สนับสนุนราคาสินค้าให้แพงขึ้น แม้ว่าบรรยากาศความเชื่อมั่นของเหล่านักลงทุนจะเริ่มคงที่แล้วก็ตาม
เช่นนั้นแล้ว ธนาคารกลางสหรัฐฯ (เฟด) ควรทำอย่างไรดี?
David Mericle นักเศรษฐศาสตร์ของ Goldman Sachs เชื่อว่าสิ่งที่บีบให้เฟดเข้าสู่การดำเนินการด้านนโยบายที่แข็งกร้าวคือการที่ราคาค่าจ้างพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพราะหากเงินเดือนไม่ขึ้นเร็วเกินไป เฟดอาจรอให้เงินเฟ้อลดลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากมันแย่ลง ปัญหาห่วงโซ่อุปทาน
ทั้งนี้ ค่าจ้างต่างจากราคาสินค้าและบริการที่มีแนวโน้มว่าจะเหนียวตัว เมื่อเพิ่มขึ้นก็ลดยาก และเมื่อข้ามเกณฑ์การเติบโตที่แน่นอน ค่าจ้างก็จะยิ่งเพิ่มสูงขึ้นจนทำให้เฟดถูกบังคับให้ต้องเข้าไปจัดการ
สิ่งที่เป็นภัยอันตรายก็คือสหรัฐกำลังไป ณ จุดนั้น ที่ดัชนีต้นทุนการจ้างงานกำลังทำงานอยู่ที่ประมาณ 4% ในขณะนี้ แต่ตราบใดที่ผลผลิตเพิ่มขึ้นในอัตราระหว่าง 1% – 1.5% นายจ้างควรจะสามารถกั้นเพดานราคาไว้ได้
อย่างไรก็ตาม หากเงินเฟ้อสูงกว่านั้น เฟดอาจถูกบังคับให้คุมเข้มนโยบายการเงินจนทำให้เกิดภาวะถดถอยเพื่อจัดการให้กลายเป็นเกลียวราคาค่าจ้างที่ไม่สามารถควบคุมได้
ตัวชี้วัดหลักที่นักลงทุนควรดูในตอนนั้นคือ อัตราการมีส่วนร่วมของกำลังแรงงานในสหรัฐฯ ซึ่งเพิ่มขึ้นแต่ไม่มากพอ
ทั้งนี้ การมีส่วนร่วมของกำลังแรงงานที่สูงขึ้นจะช่วยลดแรงกดดันต่อนายจ้างในการขึ้นค่าแรงเพื่อดึงดูดแรงงานมากขึ้น
รายงานดัชนีต้นทุนการจ้างงานประจำเดือนมีนาคมจะออกมาในปลายสัปดาห์นี้ และจะให้ข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติมรวมถึงจุดข้อมูลเพิ่มเติมในขณะที่เฟดเตรียมสำหรับการประชุมนโยบายครั้งต่อไปในเดือนพฤษภาคม
ในขณะที่นักลงทุนส่วนใหญ่ตั้งราคาไว้แล้วว่าจะขึ้นอัตราดอกเบี้ย 0.50% ในการประชุมเฟดครั้งต่อไป การเติบโตของรายได้ที่ชะลอตัว แนวโน้มที่จะเกิดภาวะถดถอย รวมถึงการมีส่วนร่วมของแรงงาน ล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัยในการพิจารณาของผู้กำหนดนโยบาย
หากต้องหลีกเลี่ยงภาวะถดถอย การตัดสินใจดำเนินการใด ๆ ดูท่าว่าจะเกิดขึ้นในนาทีสุดท้าย
