- อัตราเงินเฟ้อที่พุ่งสูงขึ้นของสหรัฐทำให้นักลงทุนหลั่งไหลเข้าสู่ทองคำ หรือโซลูชั่นป้องกันความเสี่ยงด้านเงินเฟ้ออื่นๆ
- ในระยะยาว หุ้นเป็นตัวป้องกันความเสี่ยงจากเงินเฟ้อที่น่าเชื่อถือที่สุด
ด้วยอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในสหรัฐฯ ในรอบ 40 ปี บรรดานักลงทุนจึงพยายามค้นหาสินทรัพย์เพื่อฝ่าฟันลมฝนพายุในตลาด ซึ่งรวมถึงสินทรัพย์ เช่น หุ้นยุโรป ทองคำ และแม้แต่บริษัทด้านทรัพยากรในเอเชีย
ทั้งนี้ เมื่อพิจารณาถึงวิธีการที่ธนาคารกลางของสหรัฐฯ (เฟด) และยุโรป (อีซีบี) ได้ลงมืออัดฉีดเงินเข้าระบบอย่างไม่หยุดยั้งในช่วงกว่า 10 ปีที่ผ่านมา นับตั้งแต่วิกฤตการณ์ทางการเงินในปี 2008 การขยับของสินค้าโภคภัณฑ์ที่ยืดเยื้อล่าช้าเป็นเวลานานอาจทำให้ผู้เล่นที่มีอยู่ได้รับลาภอันมหาศาล
อัตราเงินเฟ้อที่ปรับแล้วของอัตราผลตอบแทนจริงของพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ อายุ 10 ปีได้เพิ่มขึ้นแล้ว 0.421% เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ซึ่งสูงที่สุดนับตั้งแต่เดือนมิถุนายนปีที่แล้ว
แต่ในขณะที่นักลงทุนกำลังมองหาที่แหล่งพักเงินที่ปลอดภัย หรือ เซฟ ฮาเว่น สำหรับอัตราเงินเฟ้อ และผ่อนคลายนโยบายการเงิน หรือ คิวอีในเดือนกุมภาพันธ์มีแนวโน้มที่จะตอกย้ำความคาดหวังของราคาที่สูงขึ้นอย่างดื้อรั้น ซึ่งพวกเขาไปจากที่นี่ต่อไปน่าจะมีความเกี่ยวข้องมากกว่าเพราะความเสี่ยงของความผิดพลาดของนโยบายมีแนวโน้มสูงขึ้นอย่างมาก
ขณะเดียวกัน เฟดมีแนวโน้มจะปรับขึ้นนโยบายการเงินที่เข้มงวดมากเกินไป และทำให้การเติบโตชะลอตัวลง ซึ่งจะทำให้ผู้กำหนดนโยบายต้องถอยหลัง หรือไม่ก็ช้าเกินไป และอัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงจะยังคงติดลบอย่างหนัก – ผลลัพธ์ทั้งสองจะเป็นผลดีต่อสินทรัพย์จริง เช่น ทองคำ เงิน เงินจริง อสังหาริมทรัพย์และสินค้าโภคภัณฑ์
น่าแปลกที่สกุลเงินดิจิทัล และโดยเฉพาะอย่างยิ่งบิตคอยน์อาจได้รับการบรรเทาจากภาวะตลาดหมีเมื่อเร็วๆ นี้ โดยที่นักลงทุนต้องทำข้อตกลงบางอย่างเกี่ยวกับการเล่าเรื่องเบื้องหลังสินทรัพย์ดิจิทัล ไม่ว่าจะเป็นการป้องกันความเสี่ยงจากเงินเฟ้อหรือสินทรัพย์เสี่ยงเต็มรูปแบบ
บางคนแนะนำว่าตราบใดที่ภาวะเศรษฐกิจถดถอยไม่ใกล้เข้ามา ตลาดมักจะสามารถรับมือกับอัตราที่สูงขึ้นเล็กน้อยโดยไม่ทำลายลง เพราะท้ายที่สุดแล้ว นักลงทุนจะนำเงินไปไว้ที่ไหนอีก
ดังนั้นนักลงทุนที่กำลังมองหาการป้องกันความเสี่ยงจากเงินเฟ้อจริงๆ ยังคงสามารถพึ่งพาหุ้นได้ หากพวกเขาเลือกลงทุนอย่างมีวินัยและสม่ำเสมอ และรู้จักจังหวะดึงกลับ
ทั้งนี้ ในขณะที่สินทรัพย์เช่นทองคำมีข้อเรียกร้องที่บางเบาในการป้องกันเงินเฟ้อ (มีข้อมูลเพียงพอที่บ่งชี้ว่ามันใช้งานได้ในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น) หุ้นก็มีอัตราเงินเฟ้อที่น่าเชื่อถือและมีประสิทธิภาพสูงกว่า
